ความจริงในเม็ดฝน

1
ครั้นย่างเข้าสู่ฤดูฝน
ฉันแลเห็นฝนระหกระเหิร
ฝุ่นผงเม็ดละเอียดเป็นแสงมณีหลากสี
แต่ไม่ประจักษ์ถึงรุ้งกินน้ำเลยสักครา
2
เสียงของแสง นุ่มลึกฝังนครจิต
แสงของสี ผสมสมานระเหิดฟูฟ่อง
สถานที่บันเทิงนครมนุษย์ประดับด้วย
ดอกไม้เหล็กเสียงดังแทนความดี
3
ครั้นเมื่อยามฤดูฝนดอกไม้จะผลิบาน
ท่านเห็นความงามใช่ไหมโปรดโปรย
ยังพื้นปฐพีลบล้างดอกไม้สีดำแห่งความชั่ว
อันว่าความดี เช่นความรัก เป็นความจริงแท้แท้
4
เก็บดอกไม้เหล็ก กวาดดอกจิต ถูพื้นใจให้สะอาด
แสงเป็นสี สีเป็นเสียง เสียงถักทอประดับโลก
เป็นความกวี ถ่ายทอดวังวนมนุษย์น่าสงสาร
หลงเก็บดอกระเบิดฟาดเหวี่ยงเกลียดชัง กัน
5
พรุ่งนี้กำลังจะมาท่านรู้ไหม....