จำไว้ว่า ฉันยืนข้าง ดอกบัวดิน

Wednesday, June 27, 2007

ที่เรียกว่าเสรีภาพ
















ภาพจาก : http://upload.wikimedia.org


การเท่าเทียมยังเดินทาง
มาไม่ถึงดงนกขมิ้นแดง

การเดินทางที่สูญเปล่า อิสระภาพ
ไก่นาไก่บ้านไก่ป่าไล่จิกนกอินทรีย์

หมดแรงหิวโซตายข้างคันนาทุ่งกุลา
เจ้าหญิงบัวดินรอเม็ดฝนจากฟ้า

ต้นบัวดินแห้งตายเพราะความชั่ว
คนต่างคิดว่าสิ้นแน่แน่ ตายแน่นอน

ทั้งเหตุไม่มีผล ทั้งผลไม่มีเหตุ
จินตนาการดับเหตุผลตายด้าน

เขียนทำไมบทกวีอ่านทำไมบทกวี
อ่านไปก็ไร้ซึ่งจินตนาการ ขาดสลึง

มนุษย์ยังไม่เกิด เกิดแต่อมนุษย์
บทกวีเขียนเขี่ยไว้แด่เธอที่บัวโศลก

การเท่าเทียมยังเดินทาง
มาไม่ถึงดงนกขมิ้นแดง

ไก่นาไก่บ้านไก่ป่าไล่จิกนกอินทรีย์
หมดแรงหิวโซตายข้างคันนาทุ่งกุลา

ต้นบัวดินตายแค่ดอกและใบ
วันพรุ่งน้ำฝน ดอกจะบานทั่วฟ้า

เจ้าบัวดินจะบานกลางนาป่าจะร่มเย็น

Friday, June 15, 2007

ประกาศประธานธิบดี แห่งสาธารณรัฐกวี


















ภาพจาก :www.creativelearningpress.com


ประกาศประธานธิบดี แห่งสาธารณรัฐกวี
โปรดฟัง ฟังซ้ำอีกครั้ง โปรดฟัง
ให้พวกท่านกลับบ้านโดยสงบ
ที่ตรงนี้ไม่มีอำนาจเพื่อใคร ใคร
อำนาจไม่มีตัวตน อำนาจไม่มีถาวร
อาณาจักรที่รุ่งเรือง เติบโต
สลายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ตรงนั้นไม่มีอำนาจ
ให้ท่านจงรีบกลับบ้าน
ไปอ่านบทกวีฟังดนตรี
เล่านิทานนาฎยศาสตร์ละครลิง
ให้ลูกหลานท่านฟัง

ท่านจงเตรียมหุงหาอาหาร
น้ำและเครื่องดื่มที่รสเลิศ
จงหัวเราะเยาะหยันเย้ย
ดอกไม้แห่งความชั่วแต่เพียงแพร่วเบา
ท่ามกลางความมืดในสนทยาทิวาวานเถิด

ท่านจงแลสายตามองชาวนาผู้เหนื่อยยาก
เหงื่อและน้ำตาความทุกข์แสนลำบาก
ความจริงคือความงามประดับในโลกาทวารจิต
ท่านจงยื่นอยู่ข้างชาวนาผู้เป็นมารดาข้าแผ่นดิน

ที่ตรงนี้ไม่มีอำนาจ
อำนาจที่แท้ไม่มี
ถอนทิ้งเสีย ดอกบัวดินชั่ว
ที่ตรงนั้นไม่มีอำนาจ
อำนาจไม่มีตัวตน

ท่านจงยืนหยัดข้างชาวนาผู้ยากไร้
ท่านจงมองดูชาวนา พวกเขากำลังปลูกข้าว
ชาวนากำลังปลูกข้าว พวกท่านละปลูกอะไร

(ข้าพเจ้าได้รับแรงบันดาลใจจาก สาธารณรัฐแห่งกวีนิพนธ์ ของ ปุถุชน)

Saturday, June 09, 2007

เสียงทิพย์















ภาพจาก : www.ics.uci.edu

เสียงที่ง่ายง่าย
ท่วงวลีเกิดงามไพเราะ
ความวังเวงเสนาะโสตทิพย์

ควักมือขึ้นลงเสียงเด่นดัง
ไล่ความมืดเมามัวไปจากไกล
ขอพลังเสียงจงกังวาลไป

ให้ดอกใจคลายโศกตรม

แตรโบราณกับต้นบัวดิน














ภาพจาก : www.museum.vic.gov


แตรโบราณเป่าเสียงหวานขับขานเล่า

สิ่งใดคือความงาม อันนี้หรือเปล่าความจริง

หรือว่าอันนี้เป็นความดี เขาเรียกกันง่ายง่าย

ว่า สุนทรียศาสตร์

แตรสังข์และแตรงอนประโคมสุนทรียศาสนาเกิด

กลิ่นดอกไม้ธูปเทียนคละคลุ้งปนเสียงสวด

แตรโบราณสอดประสานให้รู้จักบุญคุณพระธรณี

มารดาจึงหยิบเม็ดดินที่ลูกยืนโปรยบนหัวลงจิตพุทธะ

เสียงแตรเปิดเบิกออกไปท่วงทำนองของอากาศ

ฟ้าก็รู้ดินก็เห็น ฉันกราบที่เท้าแม่

ฟ้าทั้งฟ้ารวมกลั่นเป็นเม็ดน้ำตาหลั่งหยด

ที่พื้นดิน

เสียงแตรโบกขานกาลนานแล้ว

ดิน น้ำ ฟ้า อากาศ ไฟ ยังคงเฉกเช่นเดิม

เวลาก็เช่นเดิม เหตุอันใดเล่า

ขัดแข่งแย้งแย่งขัดกัน

บนท้องพื้นแผ่นดินกระดึงรก

ฉันยังเห็นยืนยนชมดอกบัวดินชมพูฉาย

ดินดงดินงามเวิ้งเงียบสุขรักสงบเงียบ

ฝนก็โปรยโรยลมก็พัดรัดจิตกอดกายแน่น

ต้นบัวดินโยกเยกตามแรงลมยิ้มแย้ม

ทั้งดอกใบสดปรั่งเร่งสีแสงบอกรักจิต

จมดิ่งลึกรักหมดใจเจ้าหญิงบัวดินสวย

ฉันยื่นนิ่งสงบพบว่ารักเธอ ต้นบัวดิน

ระฆังกวี

















อากาศทุกเม็ดวิ่งเข้าออกโพรงจมูก

ความสำนึกดีชั่วโลดแล่นในห้วงจินตนาการ

ระฆังกวีดั่งสะนั่นทั่วพิภพ

คำกวีกรูกระทบทั่วแผ่นฟ้า

เตือนคนอยุติธรรม

ท่านเห็นไหมทางหายนะ

ลุกแดงริมตะลิ่งเจ้าพระยาแดดิ้น

จวนจะสิ้นลมลมหายใจ

ภาพจาก : http://accel95.mettre-put-idata.over-blog.com