แตรโบราณกับต้นบัวดิน

ภาพจาก : www.museum.vic.gov


แตรโบราณเป่าเสียงหวานขับขานเล่า

สิ่งใดคือความงาม อันนี้หรือเปล่าความจริง

หรือว่าอันนี้เป็นความดี เขาเรียกกันง่ายง่าย

ว่า สุนทรียศาสตร์

แตรสังข์และแตรงอนประโคมสุนทรียศาสนาเกิด

กลิ่นดอกไม้ธูปเทียนคละคลุ้งปนเสียงสวด

แตรโบราณสอดประสานให้รู้จักบุญคุณพระธรณี

มารดาจึงหยิบเม็ดดินที่ลูกยืนโปรยบนหัวลงจิตพุทธะ

เสียงแตรเปิดเบิกออกไปท่วงทำนองของอากาศ

ฟ้าก็รู้ดินก็เห็น ฉันกราบที่เท้าแม่

ฟ้าทั้งฟ้ารวมกลั่นเป็นเม็ดน้ำตาหลั่งหยด

ที่พื้นดิน

เสียงแตรโบกขานกาลนานแล้ว

ดิน น้ำ ฟ้า อากาศ ไฟ ยังคงเฉกเช่นเดิม

เวลาก็เช่นเดิม เหตุอันใดเล่า

ขัดแข่งแย้งแย่งขัดกัน

บนท้องพื้นแผ่นดินกระดึงรก

ฉันยังเห็นยืนยนชมดอกบัวดินชมพูฉาย

ดินดงดินงามเวิ้งเงียบสุขรักสงบเงียบ

ฝนก็โปรยโรยลมก็พัดรัดจิตกอดกายแน่น

ต้นบัวดินโยกเยกตามแรงลมยิ้มแย้ม

ทั้งดอกใบสดปรั่งเร่งสีแสงบอกรักจิต

จมดิ่งลึกรักหมดใจเจ้าหญิงบัวดินสวย

ฉันยื่นนิ่งสงบพบว่ารักเธอ ต้นบัวดิน