บ้าน นี้คือบ้าน เข้าใจไหม
58/9 โลก ดาราจักร ทุกภิภพมหาไพศาล
ซอยเล็กๆ ทางเข้าบ้าน มนุษย์ใช้สัญจร
ตรงนี้ที่ฉันนอน ยืน นั่ง และทำงาน ดื่มกิน หอมเจ้าหญิง
เก้าอี้ โต๊ะไม้ กว้าง ยาวใหญ่ ขึงตรึงพึงพืดด้วยลวดเหล็ก
หนังสือบรรจุห้องสมุคทั่วโลก ทุกศาสตรา
แต่ฉันเลือกปลูกเฉพาะต้น บัวดิน
แล้วเชื่อมโลก อยู่รวมกัน สงบเถิดสันติ
ที่ตรงนี้ที่ฉันนั่ง และเพื่อนของฉัน
ปากกา ดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด
สีน้ำ หวี กรรไกร ตะเกียบ
ซิมโฟนีทุกยุค ประชุมกันบนโต๊ะ ฉัน
ยาหอม กล่องใส่แว่น กระดาษทิชชู
ขวดนำพลาสสติก เขียนคำว่าฟูจิ
ตะลับไพ่ ไฟฉาย ช้นซ่อม นาฬิกาตาย
ถังขยะกระดาษ ม้าไม้ประดิษฐ์ มีหนังสีบอล
กระดาษนก ดอกกุหลาบแห้งตาย เมื่อหลายปี
ฉันปลูดอกพุทธรักษาขึ้นแทน และดอกบัวดิน
เศษสตางค์ บทกวี เรื่องสั้น กระดาษเศษงานประพันธ์เพลงบทใหญ่
คอมพิวเตอร์ ลำโพง มีดคัดเตอร์ ที่เย็บกระดาษ
นามบัตรไร้การติดต่อ น้ำหอม ปลอกข้อมือ
ช้อนพลาสสติกเตรียมทิ้งไร้ค่า กระดาษกาว
ตั๋วรถเมล์ ไม้จิ๋มฟัน โปรสการ์ด
(โปรดอย่าตอบกลับ เธอไม่จำเป็นต้องตอบกลับ)
จดหมายฉบับสุดท้าย (ปิดผนึกลงแล้ว)
ใบจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟฟ้า ค่าโทรศัพท์ คริปหนีบกระดาษ
เส้นผม ละอองฝุ่นทุกเม็ด และเศษสีที่เปลื้อนโต๊ะ
แก้วกาแฟ หลอดไฟ และแสงสว่าง
เข็มและด้ายเย็บผ้า ลูกแม็กซ์เย็บกระดาษ
ยาพารา ปากาไวบอร์ด กล่องดินสอ
ผ้าเช็ดหน้า สมุดบันทึก สายลม ความคิดและเสียงที่รัก
โต๊ะของฉัน และเหล่านั้นคือเพื่อนฉัน
ฉันและเขาตายแทนกันได้ ฉันรักเธอ
เข้าใจไหม บ้าน นี้ คือบ้าน
มหาไพศาล ดาราจักร โลก 58/9
ฉันนั่งที่โต๊ะทำงาน 58/9 29-05-51 12.00 น
ต้น บัวดิน
