หลังจากสงครามระหว่างกรีก โรมัน แล้ว อาณาจักรโรมันก็ล่มสลายตัว ความสับสนวุ่นวายวังเวง ความเสื่อม ทางปัญญา ศิลธรรม ก็มากขึ้น ขณะเดียวกันได้มีวัฒนธรรมยุโรปสมัยกลางได้ปรากฏตัวเผยโฉมตนเองมากขึ้น ซึ่งวัฒนธรรมนี้เกิดจากอารยธรรมคลาสสิกกรีกโรมัน ตลอดจนกระทั้งวัฒนธรรมเผ่าเยอรมัน และวัฒนธรรมคริสต์ศาสนาดำเนินเพิ่มขึ้นมา
ค.ศ 5-10 เป็นระยะเริ่มต้น เป็นยุคที่มีความยุ่งเหยิงยุ่งยาก สืบเนื่องจากกรุงโรมถูกทำลาย (ยุคมืด; Dark Ages) จุดนี้คือพระศาสนาคริสต์เริ่มบทบาทมากขึ้น เกรเกอรีที่ 1 (Pope Gregory I ) พระสันตะปาปาองค์นี้เป็นนำและมีอำนาจ มีกำลังไพร่พล แลัความั่นคง ทั้งการเมืองและศาสนา จนกระทั้งถึงสันตะปาปาจอห์นที่ 12 ได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็นจักรวรรดิโรมันศักดิ์สิทธิ์ (Holy Roman Empire) และเชื่อมอำนาจระหว่างเยอรมันและอิตาลีให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนับเป็นหลายศตวรรษ
ค..ศ. 100-1400) ในระยะที่สอง (ศ.11) ระยะนี้ได้แบ่งยุโรปออกเป็นตะวันออก-ตะวันตก อีกครั้ง และแบ่งแยกศาสนาออกเป็นนิกายต่างๆ อันเนื่องจากอาณาจักรโรมันเสื่อมสลายทางอำนาจ
ยุโรปตะวันตก
ยุโรปตะวันตก มีความเจริญรุ่งเรือง โดยมีการศึกาาเป็นแกนที่สำคัญ เริ่อมจากวิชาว่าด้วยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับโลก แต่พอหลังจากนั้นได้มีการศึกษาวิชาการต่างๆ เพิ่มมากขึ้นเช่น แพทยศาสตร์ กฏหมาย ดนตรี วรรณกรรม สถาปัตยกรรมเป็นต้น จึงได้เกิดระบบการเรียนรู้แบบมหาวิทยาลัยเกิดขึ้น และในจุดนี้ได้มีการแปลวรรณกรรม กรีกและอาหรับเกิดขึ้นเป็ฯครั้งแรกด้วยเช่นกัน
ศ. 12-13 เกิดสงครามครูเสด(1096-1270) ปัญญาแย่งกันเป็นใหญ่ระหว่างศาสนาจักรและจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งกษัตริย์ ขุนนาง ได้กระทำต่อพวกเตอร์กที่นับถืออิสลามในซีเรียและปาเลสไตน์
เกิดการสร้างโบสถ์แบบโกธิค (Gothic) รูปทรงแหลมสูงสง่างาม มีบทประพันธ์เพลง บทกวีของขุนนาง เกิดระบบศักดินา นับถือโดยโครมีที่ดินมาก ประชาชนให้ความเคารพจงรักภักดีต่อผู้ครองในดินแดนที่พวกตนอาศัยอยู่ ระบบนี้ได้พัฒนาเป็ฯการปกครองแบบระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชในสเปนและฝรั่งเศสในเวลาต่อมา
ศ. 14 สิ้นสุดจักวรรดิโรมันตะวันออกหรือใบเซนไตน
อย่างถาวร โดยการเสือมของระบบศักดินา ลัทธิมนุษยยิยม (Humanism) แยกรัฐออกจากวัด วิทยาศาสตร์ออกจากศาสนา (ศรัทธา) ในพระเจ้า
ดนตรีในยุคกลาง
ดนตรีที่เด่นชัดในยุคนี้ คือ ดนตรีวัด (Sacred Music)และ ดนตรีบ้าน (Secular Music)
ขอเริ่ม ดนตรีวัด คริสศาสนามีบทบาทมาก ซึ่งศูนกลางอยู่ที่กรุงโรม โดยพระสันตะปาปา (Pope) ชาวบ้าน มีทัศนคติต่อศาสนาจักร คือ เป็นที่พึ่งทางใจ และนำวิถีทางไปสู่โลกหน้าและมีขนบธรรมเนียมประเพณีปฏิบัติ คนจนสามารถเข้าถึงพระเจ้ามาได้มากกว่าคนมั่งมี ระยะนานเป็น 1,000 ปี ดังนั้นดนตรีที่มีอยู่ในโบสถ์ คือดนตรีที่มีความมั่นคงแข็งแกร่ง เป็นดนตรีสร้างเพื่อสรรญเสริญพระเจ้า ท่วงทำนองบทสวดเกิดจากการร้องสด ปฏิภาณ (Improvice)
และอำนาจหนึ่งที่มีอำนาจควบคู่มากับอำนาจศาสนาจักรคืออำนาจของศักดินา และมีดนตรีนอกศาสนา ดนตรีชาวบ้าน (Secular Music) ชาวบ้านเล่นดนตรีเพื่อรื่นเริง และตอบสนองแก่เหล่าบรรดาเจ้านายทั้งหลายแหล่ และที่พิเศษคือ มีผลต่อกวี และดนตรีเพื่อการเต้นรำด้วย
ต้น บัวดิน
