ฉันรู้ว่าเธอก็รู้

ถ่ายภาพ โดยวรชาติ กิจเรณู

สนบนหลังกระดึงดง ไม่หนาวดอก
แต่ยังยืนในท่วงทำนอง ลีลาง่ายง่ายสนป่า
ฉันยืนตรงไหนก็ตรงนั้น ตรงตรง
หมอกควันไอหนาว พัดมาตรงที่ฉันเป็น ฉันรู้ดี

ฉันยังคงอยู่ยืนเป็น และยิ้มได้ เธอได้ยิน
แสงดอกดวงอาทิตย์จะอับปราง ฉันก็ยังเห็น เธออยู่ตรงนี้
มินานนักหรอก จันทร์ดวงนั้นฉายแสงค่ำนี้
คำที่ฉันคิด ฉันคิดง่ายง่าย เพื่อใครบางคน

ดินแดนที่เงียบงัน ฉันพบสุนทรีย์ว่าว่างวางเถิด
ฉันเดินบนดินฉันกราบดิน แม่ธรณีกระดึกรู้
ฉันหายใจเข้า ออก ฉันรู้ว่าฉันรักเธอดวงจิตงาม
ฉันจึงบูชาเธอด้วยอากาง่ายง่าย กล่าวคำขอโทษ

ฉันเป็นคนที่มาจากแดนใดละใครจะรู้
ฉันมายืนทำไรละ ใครก็ไม่ยากเป็น
ฉันยืนหาอะไร ฉันเพื่อใคร ฉันหายใจเพื่อใคร
เธอรู้ดีที่รัก โปรดอย่าทิ้งฉันอยู่คนเดียว

กลับเถิดกลับนอนบ้านให้ผ่อนพัก
ให้รู้หนักรู้เบาเถิดสหาย อย่าอาวรณ์
เพลิงไฟนั้นไม่ได้ร้อนไม่ได้เย็น จงปล่อยวาง
เสียงทะเลสนพัดวืดวืด โงงเง พรึดพืด ฉันจะมองหาใคร

เย็นเงียบสุดทะเลปลายฝันจิต
ฉันยืนคิดถึงเธอ รำพึงถึงเธอ เพียงผู้เดียว
ดวงจิตเจ้าหอมลมกระดึกกระดิ่งเด่นดัง มิหลงทาง
กลับมาเถิด กลับหาฉันคนดี นี้ฉันยืนอยู่ตรงนี้

ฉันรู้เธอก็รู้