นกเขา เข-ม-ร ขัน

ขอบคุณภาพจากเน็ต

ระมัดระวัง สงบดี สงบได้

น่าติชม ความสนใจ

ที่แย่งแบ่งความสนใจ

ออกจากก้อนเค้ก

ระหว่าง หนู กับหนู

แต่ ทว่า พ่อไก่โต้ง

ขันกระโตก ปลุกมนุษย์

ด่าสาบแช่ง ด่ากัน

เพื่อเขาเหล่านั้นขำขัน ได้เบิกบาน

ความชั่ว ดอกไม้นิยม

เลี้ยงกันในหมู่มนุษย์

ผู้อยากจนความดี

ต้น บัวดิน 51

ตาย

ขอบคุณภาพจากเน็ต

ดอกไม้ในแสงแดดร้อน

กลิ่นมันหอมระเหิดหมดเนื้อใจ

ฟ้าระเบิด แดงเฉือดฉานกลิ่นคาวเนื้อเลือด

ชาติไทยร้องเพลง ชาติกันไม่เข้าใจ

ตรงนี้ดิน ตรงนี้บรรพบุรุษเราเกิด

ตรงนี้ทางใช้เดิน ระหว่างนี้ไม่มีอะไร

นอกจากคำว่าเมตตาต่อ สรรพสัตว์ที่สิงสถิต

ที่สิงสถิตมหาจักวานจิตใจที่เศร้าหมอง

ลมพัดผ่านข้ามทุ่งนรกไปจนถึงสวรรค์ทุกชั้น

หอบพาบทกวีของฉันไป ปลูกไว้ ณ พื้นดินที่อุดมผู้คน จะได้ใหม

ฉันปลูก ต้น บัวดิน เบิกบานกลางผู้คน ที่มืดหม่น ช่างทมทุกข์จมฟ้าดิน

ฉันจะเขียนคำง่าย และ ไม่จำเป็น จดจำฉันในฐานะอะไรหรอก ไม่จำเป็น

อาจจะไม่ใช่กวีคำล้างผาน ระเบิดแข้งขากัน ไม่มีระเบิด ไม่มีพวกพรรคใด

ฟัง มา ฟัง เสียงงดงาม มันไม่ได้มาจากท้องฟ้า นภาห้องจินตนาการมารใด

เธอฟังไม่ออก หรือ มองไม่ได้ยิน ที่รัก โลกมันโศกสักแค่ใหน

เหตุอันใดเจ้าดวงใจถึงห้าวหาญเข็ญฆ่ากัน ใยจึงหรอกลวงกัน

หรือเหตุว่า คือสิ่งที่ต้องกระทำ จึงบรรเลงบทเพลงมหรรณพแห่งท่วงทุกระทมกันเพียงนี้

หรือว่า ดอกไม้งอกในแสงแดดจึงเก็บเกี่ยวชั่วแห่งทุกประดาห่วงหัวใจ

เธอบันเทิงดีดดิ้นระบำต่อสู้กันทุกภพชาติไป เหตุไฉนสันติจึงอับเฉา

หากสายขาด พิณจะบรรเลงได้อย่างไร้กัน เพื่อนรัก

ฉันมองเห็นเปลวแดดร้อนเป็นดอกไม้

กลิ่นหอมมันหยดหมดเนื้อใจ

หมดหยดสุดท้าย

คือจริง
เรา
ตาย


ต้น บัวดิน 51

นีคือบ้าน เข้าใจไหม

http://2modern.blogs.com/

บ้าน นี้คือบ้าน เข้าใจไหม

58/9 โลก ดาราจักร ทุกภิภพมหาไพศาล

ซอยเล็กๆ ทางเข้าบ้าน มนุษย์ใช้สัญจร

ตรงนี้ที่ฉันนอน ยืน นั่ง และทำงาน ดื่มกิน หอมเจ้าหญิง

เก้าอี้ โต๊ะไม้ กว้าง ยาวใหญ่ ขึงตรึงพึงพืดด้วยลวดเหล็ก

หนังสือบรรจุห้องสมุคทั่วโลก ทุกศาสตรา

แต่ฉันเลือกปลูกเฉพาะต้น บัวดิน

แล้วเชื่อมโลก อยู่รวมกัน สงบเถิดสันติ

ที่ตรงนี้ที่ฉันนั่ง และเพื่อนของฉัน

ปากกา ดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด

สีน้ำ หวี กรรไกร ตะเกียบ

ซิมโฟนีทุกยุค ประชุมกันบนโต๊ะ ฉัน

ยาหอม กล่องใส่แว่น กระดาษทิชชู

ขวดนำพลาสสติก เขียนคำว่าฟูจิ

ตะลับไพ่ ไฟฉาย ช้นซ่อม นาฬิกาตาย

ถังขยะกระดาษ ม้าไม้ประดิษฐ์ มีหนังสีบอล

กระดาษนก ดอกกุหลาบแห้งตาย เมื่อหลายปี

ฉันปลูดอกพุทธรักษาขึ้นแทน และดอกบัวดิน

เศษสตางค์ บทกวี เรื่องสั้น กระดาษเศษงานประพันธ์เพลงบทใหญ่

คอมพิวเตอร์ ลำโพง มีดคัดเตอร์ ที่เย็บกระดาษ

นามบัตรไร้การติดต่อ น้ำหอม ปลอกข้อมือ

ช้อนพลาสสติกเตรียมทิ้งไร้ค่า กระดาษกาว

ตั๋วรถเมล์ ไม้จิ๋มฟัน โปรสการ์ด

(โปรดอย่าตอบกลับ เธอไม่จำเป็นต้องตอบกลับ)

จดหมายฉบับสุดท้าย (ปิดผนึกลงแล้ว)

ใบจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟฟ้า ค่าโทรศัพท์ คริปหนีบกระดาษ

เส้นผม ละอองฝุ่นทุกเม็ด และเศษสีที่เปลื้อนโต๊ะ

แก้วกาแฟ หลอดไฟ และแสงสว่าง

เข็มและด้ายเย็บผ้า ลูกแม็กซ์เย็บกระดาษ

ยาพารา ปากาไวบอร์ด กล่องดินสอ

ผ้าเช็ดหน้า สมุดบันทึก สายลม ความคิดและเสียงที่รัก

โต๊ะของฉัน และเหล่านั้นคือเพื่อนฉัน

ฉันและเขาตายแทนกันได้ ฉันรักเธอ

เข้าใจไหม บ้าน นี้ คือบ้าน

มหาไพศาล ดาราจักร โลก 58/9

ฉันนั่งที่โต๊ะทำงาน 58/9 29-05-51 12.00 น

ต้น บัวดิน

ตัดหางกวีปล่อยวัด

ขอบคุณภาพจากเน็ต

ตัดหางกวีปล่อยวัด

ตัดการติดต่อ ระหว่างเขากับศาสตรา

ตัดการเชื่อมโยง สุนทรียศาสตร์ ออกจากกวี

ยึดกระดาษทุกแผ่น เผ่าหมึกดินสอทุกแท่ง

ปล่อยให้พูดปราศจากเสียง

ปล่อยให้มองโดยไร้สีและภาพลักษณ์

เลิกติดต่อทั้ง มนุษย์ นรกแลสวรรค์

ไร้สาระและไร้ประโยชน์ มนุษย์

ไม่ต้องฆ่าแกงกันหรอก เขาตายเอง

แต่กวีตายไม่กลับมาเกิด ทุกชาติไป

เพราะทราบดี ความงามที่แท้จริง

จึงปรากฏ

ตัดหางกวีปล่อยวัด

ต้น บัวดิน

เจริญลงใจ

http://crossings.tcd.ie/

เจริญลงใจ
มิอาจปล่อยสังคมลงต่ำ

ดาราคติ มิสิ้นสุดเลย
รั้งแต่จะแปรไกลไกวมา

แม้นกาลอันใด
เธอก็ปรากฏอยู่เช่นเคย

ดวงฤดีแห่งความชั่วเดินขนานความดี คู่กัน
เธอทั้งสองสถิตในร่ายใจข้า

เมื่อไหร่เธอจะแต่งงานกัน
เมื่อไหร่เธอจะรู้จักความรัก

หรือว่า เธอ ต้องคำสาบนั้นอยู่ร่ำไร
นวนิยายบรรจุ แต่เรื่องอุดรโลก

เธอคือผู้ชดใช้ มนุษย์เพื่อนรัก

ต้น บัวดิน

ประวัติศาสตร์ดนตรีตะวันตก

หลังจากสงครามระหว่างกรีก โรมัน แล้ว อาณาจักรโรมันก็ล่มสลายตัว ความสับสนวุ่นวายวังเวง ความเสื่อม ทางปัญญา ศิลธรรม ก็มากขึ้น ขณะเดียวกันได้มีวัฒนธรรมยุโรปสมัยกลางได้ปรากฏตัวเผยโฉมตนเองมากขึ้น ซึ่งวัฒนธรรมนี้เกิดจากอารยธรรมคลาสสิกกรีกโรมัน ตลอดจนกระทั้งวัฒนธรรมเผ่าเยอรมัน และวัฒนธรรมคริสต์ศาสนาดำเนินเพิ่มขึ้นมา

ค.ศ 5-10 เป็นระยะเริ่มต้น เป็นยุคที่มีความยุ่งเหยิงยุ่งยาก สืบเนื่องจากกรุงโรมถูกทำลาย (ยุคมืด; Dark Ages) จุดนี้คือพระศาสนาคริสต์เริ่มบทบาทมากขึ้น เกรเกอรีที่ 1 (Pope Gregory I ) พระสันตะปาปาองค์นี้เป็นนำและมีอำนาจ มีกำลังไพร่พล แลัความั่นคง ทั้งการเมืองและศาสนา จนกระทั้งถึงสันตะปาปาจอห์นที่ 12 ได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็นจักรวรรดิโรมันศักดิ์สิทธิ์ (Holy Roman Empire) และเชื่อมอำนาจระหว่างเยอรมันและอิตาลีให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนับเป็นหลายศตวรรษ

ค..ศ. 100-1400) ในระยะที่สอง (ศ.11) ระยะนี้ได้แบ่งยุโรปออกเป็นตะวันออก-ตะวันตก อีกครั้ง และแบ่งแยกศาสนาออกเป็นนิกายต่างๆ อันเนื่องจากอาณาจักรโรมันเสื่อมสลายทางอำนาจ

ยุโรปตะวันตก

ยุโรปตะวันตก มีความเจริญรุ่งเรือง โดยมีการศึกาาเป็นแกนที่สำคัญ เริ่อมจากวิชาว่าด้วยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับโลก แต่พอหลังจากนั้นได้มีการศึกษาวิชาการต่างๆ เพิ่มมากขึ้นเช่น แพทยศาสตร์ กฏหมาย ดนตรี วรรณกรรม สถาปัตยกรรมเป็นต้น จึงได้เกิดระบบการเรียนรู้แบบมหาวิทยาลัยเกิดขึ้น และในจุดนี้ได้มีการแปลวรรณกรรม กรีกและอาหรับเกิดขึ้นเป็ฯครั้งแรกด้วยเช่นกัน
ศ. 12-13 เกิดสงครามครูเสด(1096-1270) ปัญญาแย่งกันเป็นใหญ่ระหว่างศาสนาจักรและจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งกษัตริย์ ขุนนาง ได้กระทำต่อพวกเตอร์กที่นับถืออิสลามในซีเรียและปาเลสไตน์

เกิดการสร้างโบสถ์แบบโกธิค (Gothic) รูปทรงแหลมสูงสง่างาม มีบทประพันธ์เพลง บทกวีของขุนนาง เกิดระบบศักดินา นับถือโดยโครมีที่ดินมาก ประชาชนให้ความเคารพจงรักภักดีต่อผู้ครองในดินแดนที่พวกตนอาศัยอยู่ ระบบนี้ได้พัฒนาเป็ฯการปกครองแบบระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชในสเปนและฝรั่งเศสในเวลาต่อมา

ศ. 14 สิ้นสุดจักวรรดิโรมันตะวันออกหรือใบเซนไตน
อย่างถาวร โดยการเสือมของระบบศักดินา ลัทธิมนุษยยิยม (Humanism) แยกรัฐออกจากวัด วิทยาศาสตร์ออกจากศาสนา (ศรัทธา) ในพระเจ้า

ดนตรีในยุคกลาง

ดนตรีที่เด่นชัดในยุคนี้ คือ ดนตรีวัด (Sacred Music)และ ดนตรีบ้าน (Secular Music)
ขอเริ่ม ดนตรีวัด คริสศาสนามีบทบาทมาก ซึ่งศูนกลางอยู่ที่กรุงโรม โดยพระสันตะปาปา (Pope) ชาวบ้าน มีทัศนคติต่อศาสนาจักร คือ เป็นที่พึ่งทางใจ และนำวิถีทางไปสู่โลกหน้าและมีขนบธรรมเนียมประเพณีปฏิบัติ คนจนสามารถเข้าถึงพระเจ้ามาได้มากกว่าคนมั่งมี ระยะนานเป็น 1,000 ปี ดังนั้นดนตรีที่มีอยู่ในโบสถ์ คือดนตรีที่มีความมั่นคงแข็งแกร่ง เป็นดนตรีสร้างเพื่อสรรญเสริญพระเจ้า ท่วงทำนองบทสวดเกิดจากการร้องสด ปฏิภาณ (Improvice)

และอำนาจหนึ่งที่มีอำนาจควบคู่มากับอำนาจศาสนาจักรคืออำนาจของศักดินา และมีดนตรีนอกศาสนา ดนตรีชาวบ้าน (Secular Music) ชาวบ้านเล่นดนตรีเพื่อรื่นเริง และตอบสนองแก่เหล่าบรรดาเจ้านายทั้งหลายแหล่ และที่พิเศษคือ มีผลต่อกวี และดนตรีเพื่อการเต้นรำด้วย

ต้น บัวดิน

คำเตือนจากกวี

ภาพจากเน็ต

จะขอตอนรับทุ่งดอกกระเจียวบาน
เฉกเช่นกวีมาเยี่ยมฉัน ต้น บัวดิน

มีแต่ความว่างเปล่า บนทางไร้สาระ
มีแต่ความทุกข์อยาก อันเกิดจากความว่างเปล่า

แดด ดิน น้ำ หิน แห้งโล่งโจ่งจริง ร้อนฉันจะอยู่ได้อย่างไร
ดอกกระเจียวดินผลิบาน เติบโตจากดิน

กวีขานเตือน ต้น บัวดิน ผู้อ่อนต่อโลกนัก
ดินที่กว้าวเดิน แดดที่อาบกาย อากาศที่หายใจ

สุนทรีย์แดนแห้งแล้ง คือความงาม ขันติธรรม
สุนทรีย์แดนชุ่มฉ่ำ คือความตาย ไร้สติ

แห้งแล้งและชุ่มฉ่ำ กวีท่านเตือนแค่ มายา
เสียง และภาพลักษณ์ ก็แค่มายา คำเตือนจากกวี

เธอประจักษ์ ร้อยยิ้ม ที่ไม่พูด
เธอรับรู้ความห่วงใย ไม่ต้องกล่าว

รักเหลือประมาณ ห่วงใยกัน กวีเยือน
ต้น บัวดิน อหังกาล สงบพบ กวีทุกค่ำคืน

ฉันยังยืนอยู่ ตรงที่ฉันยืนยันว่าจะยืน
แม้นน้ำ แสงแดด อากาศ อาหาร หมด

เธอจะยังคงมองเห็นฉันไม่อยากเย็นตรงที่เดิม
ความงาม ความจริง ถูกต้อง เปี่ยมเมตตา

ฉันขอถึงเธอผู้เหนือโลก กวี
ต้น บัวดิน ต้น บัวดิน ตื่น ! ตื่น ! กวีมาเยี่ยม

ต้น บัวดิน

ปรุงรสเพื่อกวี

ภาพจากเน็ต

ผมอยากทำอาหาร ให้เป็นบทกวี


ผมจะทำอาหารที่ดี เพื่อกวีจะได้อร่อยอาหารที่ปรุง


ผมจะปรุงมันง่าย แต่จะทำด้วยหัวใจ


ผมจะปรุงมันง่ายๆ พร้อมจิตใจที่สะอาดเลิศรสแห่งกวี


อาหารดั่งกวี มีกวีเท่ากับ มีรสชาติแห่งชีวิตฉัน


ปรุงรสเพื่อกวี จะนำเธอตลอดไป



กวี

ต้น บัวดิน

ฉันแน่ใจ

ขอบคุณภาพจากเน็ต

ฉันแน่ใจ เธอคือดอกไม้
อาจจะเป็นดอกโบตั๋น
หรือจะเป็นดอกมะลิ
บ้างที่เธอเป็นดอกกุหลาบ

ฉันแน่ใจ เธอคือดอกไม้
ฉันอยากปลูกดอกไม้ทุกชนิดไว้บนโลก
โลกที่หัวใจฉัน มีแต่ความว่างเปล่า
เพื่อให้เธอดู แท้จริงแล้วเธอคือดอกไม้