จำไว้ว่า ฉันยืนข้าง ดอกบัวดิน

Tuesday, October 17, 2006

ดนตรี


บานเมื่อรู้โรยร่วง
หากมีใครถามข้าว่า ชีวิตมีอยู่อะไร
ตอนที่ข้าเด็ก ข้ามักตอบว่า..เพื่อผู้บังเกิดเกล้า
หากมีใครถามข้าว่า มีชีวิตอยู่เพื่ออะไร
ตอนนี้ข้าโตแล้ว ข้าเพิ่งจักรู้ว่า..เพื่อความรัก..
บานเมื่อรู้โรยจาก รุ่งอรุณชื่นเย็น หนุ่มแน่น
บานเมื่อรู้โรย ใกล้พบค่ำ ตะวันลับดิน
ใจ..เงียบ..คล้ายสัญญาณว่า จะโดดโรยไปแล้ว
เห็นแล้วจะโรยแล้ว..มืดปิด..
ถามถึงมิตรแท้ รักสุด เสียงดนตรีหวาน
ขับขาน บานแล้วไม่รู้โรย จริงเจ้าข้าเอย
All Rights Reserved.
Copyright©2006 Suppachai Suriyut

1 comment:

ปุถุชน said...

Cool เขียนดีขึ้นๆ ดีขึ้นๆ เรื่อยๆ
ขยันเขียนไปเรื่อยๆ ความคิดค่อยๆ เติบใหญ่