จำไว้ว่า ฉันยืนข้าง ดอกบัวดิน

Sunday, October 29, 2006

เป็นดั่งเช่นที่เป็น


K-sargyan
แดดเปล่งแสง
สรรพสิ่งระรัวเร้า
บางสิ่งไม่สะทกสะท้าน
แน่นิ่งท่ามกลางลมออกแดดเข้า
รู้แล้วว่าทุกข์รู้แล้วว่าสุข
นี้คือทุกข์ทนไม่ไหว หนักหน่วง
สุขช่างแสนสั้นหอมหลงจงจางคลาย
All Rights Reserved.
Copyright©2006 Suppachai Suriyut

No comments: