ศุภชัย สุริยุทธ: เวลาหนึ่ง กายคู่จิต

Saturday, October 28, 2006

เวลาหนึ่ง กายคู่จิต

Sowaartwalk

เมื่อถึงเวลาฤดูเปลี่ยน
ปลายหนาวขับขานรับ
ฉันสดับรับรู้จากสายลมโบกไกว
ดอกกิ่งก้านใบสรรพสิ่งที่เรียงล้อม
ความชุ่มชื่นเม็ดฝนรัดตรึงกอดเม็ดดินหินทาย
กาลเวลาวกเวียน ฉันรู้ฉันเบิกบาน
ต้นหนาวปลายฝนลมเปลี่ยนสับสน
น้ำละเหิดคลายเม็ดดินหินทรายกลายฝุ่น
ต้องลาอ้อมกอดแห่งรักไปกลับเพลิงสายลม
จากใบเขียวชุ่มเหือดแห้งกรอบแกร็บตามแรงลมบ้า
แรงแดดยิ่งสว่างยิ่งงดงามอวดตัวตน
เมฆเจ้าลอยไปแห่งหนใด
เส้นทางอีกแสนไกล แต่ ปัจจุบันแสนสั้น
ฉันจึงได้เรียนรู้ว่า อนาคตอีกยาวไกล
ฉันจึงได้เรียนรู้ว่าอดีต ผ่านมายาวนาน
ตอนนี้หายใจแพร่วเบาแทรกกายซ้อนจิต
แผ่นดินแม่ธรณีเจ้าเอย ปราชญ์ท่านกล่าวว่า
เคลื่อนกายได้กำลัง รักษาใจได้ความสงบ
เมื่อฉันนิ่งทุกสิ่งก็ปรากฏ
รื่นเริงบันเทิงจิต