จำไว้ว่า ฉันยืนข้าง ดอกบัวดิน

Friday, October 20, 2006

ห้องเสียงกลางวัน



ที่จริงกล่องเสียงธรรมชาติที่แท้เป็นอย่างไร

ห้องเสียงกลางวันและความรักเปล่งอารมณ์

นิ้วทิ้มบนลิ้มเปียโนเจิดจ้าแทรกวันฝนครวญต้นหนาว

ฉันพบความเงียบเหงาในเสียง

ฉันพบความเบิกบานในเพลง

ฉันพบความบากบั่นในทุ่งมนุยษ์ยุคสมัย

ที่แท้กล่องเสียงบรรจุความเกล้าออกล่า

แสงร่ายรำกลางวัน เสียงระบำข้ามคืนวัน

ภาวะจิตระรัวระริกยิบยับเป่งคำหวานขมกลืน

เพลงจบกล่องเสียงแตกดับบันเทิงสิ้น เป็นอย่างที่เป็น

เสียงลี้เร้นหายไปกับความมืดของวันตะวันฉาย


19 ต.ค. 49
All Rights Reserved.
Copyright©2006 Suppachai Suriyut

No comments: