ฉันได้กลิ่นหอมดอกกุหลาบสีขาวลอยมาจากดินแดนแห่งรัก หอบมากับสายลมแห่งความคิดถึงของเธอ หลังจากพระอาทิตย์ไกล้จะลาพื้นแผ่นดินตะวันออกของวันนี้ ฉันรู้ดีว่าตอนนี้ฉันอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง แต่โลกแห่งความเป็นจริงของฉันมีอีกโลกหนึ่ง เป็นสถานที่สวยงามเกินกว่าที่ฉันจะนำมาบรรยายถึงบรรยากาศปราบปลื้ม ใช่ใช่ฉันรู้ดีตอนนี้ฉันกำลังกว้าวเท้าซ้ายอยู่และพยายามต่อด้วยกว้าวเท้าขวาตามมา ฉันทราบดีและสบายดีด้วย ฉันได้ผ่านล่วงสมัยกาลเวลามานานแล้วเพียงเก็บเงียบไม่บอกใครๆ ถึงฉันอธิบายหาคนผ่องใสเข้าใจไม่ ฉันไม่จำเป็นสาธยายน้ำลายให้ฟูฟ่องป่วยการจะสารภาพให้หมดเนื้อใจ เพราะสิ่งที่มันเป็น เป็นความจริงที่ฉันไม่อาจปฏิเสธได้ว่าฉันเดินทางมาถึงต้นน้ำแล้ว
ค่ำคืนนี้ฉันนั่งจองไปยังดวงตาของท่านลีโอ ตอลสตอย ดูคล้ายกับว่าท่านกล่าวเตือนฉันว่าอย่าโอหังให้มากนักนักเลยนะ เพราะสิ่งที่เป็นตอนนี้หาใช่การหลุดออกจากตาข่ายความทุกข์เป็นสิ่งที่ทนได้ยาก จงเฝ้าเรียนรู้ประหยัดความคิดชั่ว มักกำเนิดจากความนอกคอกความไร้สติ ดังที่มันเกิดอยู่ทุกๆ วันในมนุษย์ ค่ำคืนนี้ฉันสนทนากับลีโอ ตอลสตอย ฉันเพ้อไปว่าในรูปนั้นมีชีวิตจริงๆ ท่านเล่นอยู่บนม้านั่งในบรรยากาศที่สุขสงบ ไม่หวั่นไหวในโชคชะตาแห่งสายลมหนาว ทุกๆ ฤดูในพื้นภิพภตลอดราตรียามพบค่ำ
ฉันได้กลิ่นหอมดอกกุหลาบสีขาวลอยมาจาแดนใด
All Rights Reserved.
Copyright©2006 Suppachai Suriyut
Copyright©2006 Suppachai Suriyut
