จำไว้ว่า ฉันยืนข้าง ดอกบัวดิน

Tuesday, November 14, 2006

ทั้งคู่คือความรัก

ไฉนจึงอวดอ้างถึงรสหวาน
ในเมื่อรสทิพย์ที่ว่าหามีไม่
โดยแท้จริง
หากแต่ประดังโหมแรงทุกวินาที
ทุกข์โศกย์มนุษย์ชำระได้อย่างไร
เหตุใดจึงว่าหวาน
อุปทานจึงยึดมั่น
เพราะรักจึงว่าหลง
ก็เพราะปลงจึงว่าว่าง
ก็เพราะร้างจึงว่าทุกข์
เพราะสุขจึงสุข
เพราะทุกข์จึงทุกข์
ทุกข์แล้วจึงมีสุข
สุขแล้วจึงมีทุกข์
เหตุใดจึงว่าหวาน
อุปทานจึงยึดมั่น
All Rights Reserved.
Copyright©2006 Suppachai Suriyut

No comments: