คลื่นแห่งท้องทะเล
จะใช้ใครบอกเธอได้
ฉันเป็นชายตาบอดโง่เขลา
ท้องทะเลอาบแสงนวลจันทร์
เจ้าหญิงบัวดิน อยู่แห่งหนใหน
ฉันเป็นชายอ่อนแอไร้แสงจันทร์
ทะเลทักทอแสงครามประกายสี
มีใครอยู่ตรงนั้นไหมบอกฉันที
ฉันหลงทาง เงาความงามในท้องทะเล
พายุหอบสายฝนแทงผิวละอองงาม
เจ้าหญิงบัวดิน ชะโลมลิ้มรสฝนหวาน
ฉันเป็นเรือไม่มีใบและหางเสือ
ฉันเป็นชายบอดใบโง่เสี่ยวเซอ
คลื่นท้องทะเลรักจักวาล ฉันเป็นใคร
ราดากาลเจิดจ้าจรัสเฉิดฉาย
นั้นใครบอกทางฉันหน่อยได้ไหม
เวิ้งว้างว่างวาง ฉันคิดถึงเธอ บัวดิน
ค่ำนี้ท้องทะเลกว้างลึกแสนไกล
ฉันคงเอื้อมไม่ถึง สัมผัสแค่ดวงตา
ฉันเป็นเพียงเรือล่องไร้ทิศทาง
ไม่รู้ตายอีกกี่ชาติถึงจะพบกัน
คิดถึงเจ้าหญิงบัวดิน
All Rights Reserved.
Copyright©2006 Suppachai Suriyut
No comments:
Post a Comment