จำไว้ว่า ฉันยืนข้าง ดอกบัวดิน

Tuesday, November 07, 2006

ฉันเป็นกวี

ฉันจะเป็นกวี
ฉันเข้าไกล้กวี
ฉันจึงเป็นกวี
ฉันเป็นกวี
ฉันคือกวี
กวี คือ สิ่งเป็นอยู่ของฉัน
กวีขยายม่านตาของฉัน
บ่อยครั้งม่านตาของฉันไกล้ตาย
เพราะกวีฉันจึงเลิกล้มความพ่ายแพ้
กวีขยายม่านตาให้ฉัน
ไม่ขังความรักไว้ที่วัตถุ
หากม่านตาฉันสลาย
เป็นเพราะกวีหมดลมหายใจ
กวีเป็นอะไร
ฉันไม่คิดจะถอย
ฉันไม่เคยคิดจะหนี
ฉันไม่เคยคิดจะอยู่
ฉันไม่เคยคิดจะนิ่งเฉย
ฉันไม่กลัวไม่เกล้า
ฉันเป็นกวี
All Rights Reserved.
Copyright©2006 Suppachai Suriyut

No comments: