ลมแดงแดดบ้าฤดูแล้ง
พื้นแผ่นดินนาข้าวตอดำไหม้
กวาดสายตาเลียผ่านไป
โพ้นฝั่งแสงแดดร้อนแผดพร่าว
ยิ่งสายยิ่งสาดโถมกระหน่ำ
พัดเกลือกกลิ้งผิวกายรู้สึกร้อนแสบ
ฝั่งน้ำด้านซ้ายแห้งแล้งจังหนอ
ว่าแต่เจ้าดวงจำปาฝั่งโน้นขาวสะพรั่ง
เจ้าคงส่งกลิ่นหอมพัดผ่านลม
แล้ง ฤดูใบไม้ลาต้นสู่ดิน
วอนบินข้ามโขงฝากใจรำลึก
โอ้เจ้าจำปามาลาล้านช้าง
ข้าคนจรจากไกลพัดยากหวนกลับ
หอมกลิ่นรินใจข้ารัก
ปลูกผูกพันเกิดรัก
ข้ารัก
All Rights Reserved.
Copyright©2006 Suppachai Suriyut
No comments:
Post a Comment